🐕 Ferzan’a Merhameti Miras Bırakan Cınavır 🐕

 Cınavır…

Gençliğimin en güzel günleri

seninle geçti.

Seni ölüm benden alıp götürdü,

ama ben hâlâ

seninle yaşadığım anları

hayal ederek yaşıyorum.

Yürüyen bir karınca görsem,

kanat çırpan bir kuş görsem

aklıma sen gelirsin.

Sen yaşarken onların her hareketini

birlikte seyredip nasıl gülüyorsak,

şimdi de aynı gülümseme geliyor yüzüme.

Senin sayende her canlıyı sevdim;

insan dışında her canlıya merhamet etmeyi

senden öğrendim.

İnsanlara karşı merhametim bile

seninle bir nebze filizlendi yüreğimde.

Fakat sen öldükten sonra

mezarına edilen hakaretleri,

insanların birbirini nasıl kullandığını gördükçe

o filiz, yüreğimde kendiliğinden çürüdü

ve yok oldu.

Biz dünyanın menfaatinden uzaktık.

İnsanların kurduğu kalabalık dünyaya ait değildik.

Kendi küçük dünyamızda mutluyduk.

Ben de mutluydum seninle.

Sen öldün…

Ben maddi gücümü kaybettim…

Ve yeniden insanların çıkar taşlarıyla

örülmüş duvarlarına çarpmaya başladım.

Her karşılaştığım yüz,

her gördüğüm menfaat ilişkisi

beni yoruyor dostum.

O anlarda aklım da, yüreğim de

hep seni arıyor.

Yağan yağmurun altında

çocuk gibi oynardık.

Seninle her şey daha masumdu;

yüreğimdeki o çocuk

senin sayende yeşerdi.

Sen beni anlar,

beni hissederdin.

Çiftliğin her köşesinde bir iz bıraktın;

her köşede seninle oynadım.

Yüreğimde papatyalar açmıştı,

senin masumiyetinle filizlenmişti hepsi.

Seninle yaşamayı sevdim.

Senin neşen,

senin sadakatin,

senin temiz kalbin

bana bulaştı.

Ve ben değiştim…

Senden önce belki mutlu değildim,

belki kimseyi affedecek kadar

merhametim yoktu.

Ama sen,

sen bana merhameti miras bıraktın.

Öyle bir miras ki…

Artık yaşamakta bile

zorlanıyorum bazen.

Sana ne desem yetmiyor dostum.

Hiçbir kelime,

hiçbir cümle

eski günleri geri getiremiyor.

Senden önceki halime dönmek istiyorum,

ama olmuyor…

Çünkü senin bana bıraktığın miras

yüreğimde kök salmış.

Ben eski ben ile

senin bana kattığın ben arasında

sıkışıp kalmışım.

Ve yüreğim çürüyor Cınavır…

Sen gidince,

yüreğimdeki papatyalar döküldü.

Şiirlerim bile zihnimde çürümeye başladı.

Bana bıraktığın o masum hisler,

o içten duygular

birer birer yok oluyor sanki.

Ama yine de seni anınca

aynı soru doluyor içime:

“Ben sensiz kimim dostum?”

Cınavır…

Sen gittin,

ama ben hâlâ

yüreğimde bıraktığın

yarım kalmış duyguların içindeyim

Ferzan Maral ❤️ Cınavır