“Bilinç, Ölüm ve Işığın Çizgisi
Işığın Uykusu Soru: İnsan gerçekten zeki bir varlık mı, yoksa kendi aptallığını zekâ sanan bir yanılsama mı yaşıyor? Ferzan Maral: İnsan, dünyanın en büyük yanılgısıdır. Aklı var, ama onu kirletmiştir; kalbi var, ama onu çıkarın kölesi yapmıştır. Kendini akıllı sanan insan, aslında kendi cehaletinin içinde boğulur. İyiliği yok eden, ışığı karartan, toprağı zehirleyen de yine odur. Soru: Peki seni onlardan ayıran fark ne? Ferzan Maral: Ben insanı gözleriyle değil, özüyle görürüm. Onlar beni anlamaz, çünkü ben onların unuttuğu dili konuşurum. Hayvanlar beni anlar; çünkü onlar hâlâ fıtratın saf sesini taşır. İnsan ise kendi sesini bile duyamaz artık. Soru: O zaman insanı uykusundan ne uyandırır? Sevgi mi, acı mı? Ferzan Maral: Hiçbiri. İnsanı uyandıran tek güç akıldır. Aklını işiten uyanır; çünkü düşünce, bilincin ilk nefesidir. Sevgi yanılabilir, acı unutturabilir, ama akıl — akıl asla aldatmaz. Soru: Yani, insan ancak aklını kullandığında mı ...