🖋️ Bir Yazarın Kendinden Vazgeçişi

 Saat sabahın beşi…

Yazdırdığın kitabın sayfalarına iki anlamlı cümle ekledim;

ama içimdeki boşluk o cümlelere bile sığmadı.

O an anladım ki, ben kelimelerden değil, kendimden uzaklaşmışım.

Sensiz, kalemim kırık…

Sanki yazının damarında dolaşan siyah mürekkep çekilmiş,

harfler yetim, cümleler öksüz kalmış gibi.

Sen giderken sadece yüreğimi değil, aklımı da alıp gittin;

geriye düşünmeyi bile unutan bir sessizlik bıraktın.

Ve sabahın beşinde sensizliği fark edince,

vazgeçmek bile bir karar olmaktan çıktı.

Artık ne kalan cümlelerin anlamı var,

ne de kendime tutunacak bir yanım.

Yine de bilirim…

Kırılan her kalem bir gün yeniden bir cümle bulur kendine.

Ama o gün gelene kadar tek gerçek şudur:

Ben senden değil, kendimden vazgeçtim.

— Ferzan Maral