🔥 Beni Bıraktığı Gün, Yaşam Onu Bıraktı

 O benim için bir kayıp değildi.

Beni bırakıp gitmesinin tek sebebi,

kaybedenin ben olduğuma inanmasıydı.

Oysa insan, gerçeği en çok uzaklaştığında görür.

Ve o da gittiği gün anladı:

Gerçek kayıp bendeki izlerde değil,

kendisinde açılan boşlukta gizliydi.

Onu hayatıma aldığım anda

yaşam benden yavaşça çekildi;

ölüm omzuma bir dost gibi yaslandı.

Bir mezar kadar soğuk,

bir yalnızlık kadar ağır kokuyordum.

Ama yine de yüzümü ondan çevirmedim,

çünkü sadakat bende doğuştan gelen bir yaraydı.

O benimle yürürken yaşam ondaydı,

nefesinin kaynağı bendim.

Ama insan bazen en yakınındaki iyiliğe

en kolay nankörlüğü yapar.

O da öyle yaptı.

Ve nankörlüğün bedeli

gidiş gününde kesildi:

Yaşam onu terk etti,

ölüm onun peşine düştü.

Benimle yıllarca dolaşan karanlık

bu kez onun ruhuna çöktü.

O gitti;

ölüm beni bırakıp ona gitti.

Yaşam ise onun kaçtığı yerden

sessizce bana geri döndü.

Aslında onun gidişiyle ben kaybetmedim.

Kendini kaybeden,

benim yokluğumla yüzleştiği anda o oldu.

Ve sonunda hayat bana şunu fısıldadı:

Benim kaybım yoktu.

Kaybedenin adı

zaten yolun en sessiz yerinde yazılıydı.

— Ferzan Maral