Sevgi ve Keder

 Küçükken büyükler, sevmenin çok güzel bir şey olduğunu söylerdi.

Bir gün mutlaka herkesin karşısına sevdiği biri çıkar, derlerdi.

Ben bu konuşmalara şahit olunca, bir an önce büyümek ve o günün gelmesini hasretle bekledim.

Ve o gün geldi…

O gün doğdu…

Ve o günün doğuşuyla, onu gördüm.

Sonra sordum kendime;

Niye o gün doğdu?

Niye o gün karşıma çıktı?

Beni niye bu kadar kedere boğdu?

Meğer o anlattıkları sadece bir hikâyeymiş.

Sevgi sanıldığı gibi mutluluk değilmiş,

Meğer sevgi kederin ta kendisiymiş.

Çünkü sevgi, insanın en büyük sınavıdır;

Bir yüreğe dokunursun ve o dokunuşta hem yaşamı hem ölümü hissedersin.

 Ferzan Maral