Sahte Duygular

 Bazen insan, kalbine inanan son kişi olur.

Unutulmanın sessizliğiyle konuşur, içindeki yankıyla susar.

Bu şiir o sessizliğin kalemden dökülen hâlidir…

Şiirler yazasım geliyor adına,

Ama hatırlıyorum ki sen de unuttun beni.

Gideceğim dediğim yollar,

Çıkmaz sokaklara sürüklüyor beni.

Umudu bıraktığım kollarında,

Gözyaşlarımı arıyorum hâlâ,

Anlayan yok mu beni?

Susuyorum her gece, deli gibi.

Aynı havayı solumak gibi,

Özlüyorum seni ilk günkü gibi.

Ne sevgiler ne aşklar,

Her şey geride kalmış.

Kime inansak yalanmış.

“Seviyorum” sözlerine bile,

İnancım kalmamış.

Vazgeçmişim hem kendimden

Hem de hayallerimden.

Geriye sadece boşlukta dolaşan bir beden,

Ve bir de ölümü bekleyen ruhum kalmış.

 Ferzan Maral