“Rüyaların Sahibi Kadına”

 Kar altında yürümek gibisin;

içimde tarifsiz bir serinlik, huzur ve ürperti bırakıyorsun.

Dolunayın büyüsü bile, senin güzelliğinin karşısında sönük bir ışık misali kayboluyor.

Ne diyeyim… Seni yalnızca rüyalarımda yaşamak bile başlı başına bir mutluluk.

Ama rüya bitince, ardında kanayan bir yürek kalıyor.

Ne olur, kal! Eğer gidersen, ruhumu da yanında götürürsün.

Çünkü ben, senin hatırana tutunarak yaşayacak kadar güçlü değilim.

Her rüyanın sonu, bana ölüm gibi ağır geliyor.

Ben seni rüyamda gördüğümde uyanmaktan korkuyorum;

çünkü uyandığımda seni bulamıyorum.

İnan bana, gitme…

Gitme, ey rüyalarıma güzellik katan kadın.

Gitme, ey mısralarımın gizli sahibi.

Sensiz ben, “ben” olamam;

“sen” olmadan, hiçbir kelime “biz” olamaz.

– Ferzan Maral