Ferzan Maral

  “Herkesin bir masası vardır; önemli olan o masalara hükmedenlerin zihinlerini okuyabilmektir. Bunu başarırsanız, o masalarda oturan herkese fark ettirmeden sahip olursunuz. Gerçek kudret, görünmeden var olmaktır; ve görünmeden sahip olmak, başarıya giden yolu sessizce kolaylaştırır.” — Ferzan Maral

  Kaçıyor gibisin bugün benden Çok mu üzerine geldim yoksa? Çok mu kırdım kalbini? Hava bugün çok soğuk Üşüyor musun yoksa? Her yer de aydınlatmalar Ama içim karanlık. Susma, susman ağır geliyor bana Yutkunmakta nefes almakta Zorluk çekiyorum. Her nefesim zehir olup Bir bıçak gibi batıyor bana Susmakta bir veda Bir gidiştir gittin mi Benden yoksa? — Ferzan Maral

  İnsan öyle şeyler atıyormuş ki içine. Yüzün gülerken içinde o kadar, Hıçkırıklar birikiyormuş ki. Göğsün sıkışıp nefesin kesildiğinde, Ağlamak isteyip ağlayamadığında, Anlıyorsun bunu. Sahi hangi gerçek sevgi mutlu eder? Dört duvar arasında soğukta kalmış. Küçük masum bir çocuk gibi, Hayal etmek güzel ama, Gerçekleştirmesi zor. Bu hayatın gidişatı kötü, Yaşantısı zor. Her yaşın güzelliği var deseler de, Her yaşın sorumluluğu zor. — Ferzan Maral

  Güvenmek istiyorum sana. Ama o kadar çok yara aldım. Öyle çok yıprandım ki Olmuyor be arkadaşım. Ne şiirler yazar ne türküler Söylerdim sana eskiden. Şimdiyse bir selam aslında, O bile çok geliyor. Sende çok kırdın ya beni Sende çok ağlattın ya hani! Yaralarım kabuk tutmuyor. Üşüyorum sensizlikten. Üşüyorum ve hiçbir sıcaklık, Senin samimiyetin, Senin sarılman gibi ısıtmıyor. Sensizlik canımı çok yakıyor. Ama seninle de olmuyor. — Ferzan Maral

  Bugünlerde yıldızlar geliyor aklıma. Ne kadar parlak ne kadar eşsiz Gökyüzüne serpilmiş yıldızlar. Hem derdi hatırlatıyor, Hem yaşanmış günleri, Bazen ağlatıyor, Bazen huzur veriyor. Bir sigara daha yakası geliyor insanın. Her dumanda yaşanmışlıklar, Yaşayamadıklarımız İçimizde ukde kalanlar, Ve bir türkü geliyor aklıma Dinledikçe içime, Kor ateşler düşüren. Bazen de ölesi geliyor insanın. Gökyüzüne serpilmiş, Güzel ve parlak yıldız olası geliyor. — Ferzan Maral

Bir masal anlatayım sana, Bugünkü biraz hüzünlü, Belki de hiç mutluluğu görmedik. Yine bir geçmiş zaman masalı, Bir kız çocuğundan bahsedeceğim. Görsen ne tatlı çocuk, Bilsen içinde neler taşıyor… Hayaller dünyasında yaşıyor. Kız çocuğu ama tesbih taşıyor, Çok güzel ama ölümü arıyor. Gözleri deniz gibi masmavi, Yaşı küçük, yükü ağır. Bir de türkü söylerse; İnsanın gözlerini dolduruyor. Bir konuşsa, insan hayatı sorguluyor. Bir bilsen içinde ne cevherler, Ne acılar, ne düşünceler taşıyor. Seni bırak, bana bile yıkım yaşatıyor.

Ben Ferzan Maral. Kalemime dağların sessizliği, acıların ağırlığı, umutların ışığı eşlik etti. Her yazdığım kelime bir yol, her mısra bir yolculuktur. Bu yolculukta bana eşlik ettiğiniz için teşekkür ederim. 🌿 — Ferzan Maral